Οι περισσότερες παθήσεις του μαστού είναι καλοήθεις και δεν χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης.
Ένδειξη χειρουργικής παρέμβασης μπορεί να τεθεί στις παρακάτω περιπτώσεις:
- όταν δεν έχουμε βεβαιότητα ότι πρόκειται περί καλοήθειας, όπως στην περίπτωση μιας μάζας που τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά της δεν είναι σαφώς καλοήθη και η διαδερμική βιοψία δεν είναι δυνατή ή έδωσε αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα
- στην περίπτωση παθολογικού αιματηρού εκκρίματος από τη θηλή, ακόμη και με αρνητική
κυτταρολογική εξέταση - όταν μια καλοήθης βλάβη, επιβεβαιωμένη με διαδερμική βιοψία, αλλάζει σε επανέλεγχο, π.χ. ένα ινοαδένωμα που αυξάνει σε μέγεθος
- όταν επηρεάζει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, όπως εμμένον άφθονο έκκριμα θηλών που
οφείλεται σε πορεκτασία - φλεγμονή του μαστού, όπως απόστημα, συρίγγιο κλπ
- γιγαντομαστία, για μυοσκελετικούς και αισθητικούς λόγους
- γυναικομαστία σε άνδρες, που μπορεί να προκαλεί πόνο ή να ενοχλεί αισθητικά τον ασθενή
Σημαντική σε όλες τις παραπάνω καταστάσεις είναι η σωστή διαφοροδιάγνωση, δηλαδή η σωστή συνεκτίμηση συμπτωμάτων, κλινικής εικόνας και απεικόνισης ώστε η πρόταση χειρουργικής επέμβασης να είναι στοιχειοθετημένη.